τριτοκούρη

ή τριτοκουρήτας Α

(κατά τον Ησύχ.) «ᾗ πάντα συντετέλεσται τὰ εἰς γάμους

τινὲς δὲ γνησία παρθένος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίτος + κούρη, ιων. τ. τού κόρη].